..."Yürümeyi yeni öğrenmişiz gibi dikkatle ilerliyorduk. Yürüyüşe devasa bir sessizlik hükmediyordu. Hızlandığımız saniyelerde eli benimkine değiyordu; ne kadar zarif, yumuşak, narin bir ten... O temaslarla içimde beliren hisleri anlatmam mümkün değil. Bir yere yetişiyorduk, aynı zamanda bir şeyden kaçıyorduk; birbirimizin hem sevgilisi hem de yabancısıydık. Adımlara karşı adımlarla savaşıyorduk. Asla eksilmeyen ve artmayan bir boşluğu koruyorduk ortamızda. Üçüncü biri bize eşlik ediyor gibiydi. Bazı geceler geçtiğimiz yollar beni yeniden çağırırlar. O yürüyüşte sonuca erdiremediğim tüm düşüncelerimi bırakmışım sanki..."